Incipit
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Psalmi {Laudes:2 Psalmi et antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Benígne fac, Dómine.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut justificéris in sermónibus tuis, et vincas cum judicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea justítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Jerúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium justítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion.
|
Psalmy {Laudes:2 Psalmy i antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Uczyń dobrze, Panie.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nademną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia twego.
50:3 A według mnóstwa litości twoich, * zgładź nieprawość moję.
50:4 Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moję: * i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
50:6 Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą: * abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: * a w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem, umiłowałeś prawdę: * niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: * omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Słuchowi memu dasz radość i wesele: * i rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: * a zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże: * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mię od oblicza twego: * i Ducha Świętego twego nie bierz odemnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia twojego: * i duchem przedniejszym potwierdź mię.
50:15 Będę nauczał nieprawe dróg twoich: * a niezbożni do ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego: * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje: * a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: * w całopalonych nie będziesz się kochał.
50:19 Ofiara Bogu, duch strapiony: * serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj: * aby się zbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: * tedy nakładą na ołtarz twój cielców.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj.
|
Ant. Rectus Dóminus.
Psalmus 91 [2]
91:2 Bonum est confitéri Dómino: * et psállere nómini tuo, Altíssime.
91:3 Ad annuntiándum mane misericórdiam tuam: * et veritátem tuam per noctem.
91:4 In decachórdo, psaltério: * cum cántico, in cíthara.
91:5 Quia delectásti me, Dómine, in factúra tua: * et in opéribus mánuum tuárum exsultábo.
91:6 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * nimis profúndæ factæ sunt cogitatiónes tuæ.
91:7 Vir insípiens non cognóscet: * et stultus non intélleget hæc.
91:8 Cum exórti fúerint peccatóres sicut fænum: * et apparúerint omnes, qui operántur iniquitátem:
91:9 Ut intéreant in sǽculum sǽculi: * tu autem Altíssimus in ætérnum, Dómine.
91:10 Quóniam ecce inimíci tui, Dómine, quóniam ecce inimíci tui períbunt: * et dispergéntur omnes, qui operántur iniquitátem.
91:11 Et exaltábitur sicut unicórnis cornu meum: * et senéctus mea in misericórdia úberi.
91:12 Et despéxit óculus meus inimícos meos: * et in insurgéntibus in me malignántibus áudiet auris mea.
91:13 Justus, ut palma florébit: * sicut cedrus Líbani multiplicábitur.
91:14 Plantáti in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri florébunt.
91:15 Adhuc multiplicabúntur in senécta úberi: * et bene patiéntes erunt, ut annúntient:
91:16 Quóniam rectus Dóminus, Deus noster: * et non est iníquitas in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Rectus Dóminus, Deus noster, et non est iníquitas in eo.
|
Ant. Prawy Pan.
Psalm 91 [2]
91:2 Dobrze jest wyznawać Panu: * i śpiewać imieniowi twemu, Najwyższy.
91:3 Aby było opowiadane rano miłosierdzie twoje: * i prawda twoja przez noc.
91:4 Na instrumencie o dziesiąci strónach, na arfie: * z śpiewaniem, na cytrze.
91:5 Boś mię ucieszył, Panie, w stworzeniu twojem: * i będę się radował w uczynkach rąk twoich.
91:6 O jako wielmożne są, Panie, sprawy twoje! * nazbyt głębokie stały się myśli twoje.
91:7 Mąż bezrozumny nie pozna: * a głupi nie zrozumie tego.
91:8 Gdy grzesznicy wyrosną jako trawa: * i okażą się wszyscy, którzy nieprawość czynią:
91:9 Aby zginęli na wieki wieków: * a ty Najwyższy, na wieki Panie.
91:10 Albowiem oto nieprzyjaciele twoi, Panie, bo oto nieprzyjaciele twoi zginą: * i będą rozproszeni wszyscy, którzy czynią nieprawość.
91:11 I będzie wywyższon róg mój jako jednorożców: * a starość moja obfitem miłosierdziem.
91:12 I wzgardziło oko moje nieprzyjacioły moje: * a o powstających na mię złośnikach usłyszy ucho moje.
91:13 Sprawiedliwy jako palma rozkwitnie: * jako drzewo cedrowe na Libanie rozmnoży się.
91:14 Wsadzeni w domu Pańskim, * rozkwitną się w ziemiach domu Boga naszego.
91:15 Jeszcze się rozmnożą w kwitnącéj starości: * i dobrze zdrowi będą, aby opowiadali:
91:16 Iż prawy Pan, Bóg nasz: * a nieprawości w nim niemasz.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Prawy Pan, Bóg nasz: a nieprawości w nim niemasz.
|
Ant. A timóre inimíci.
Psalmus 63 [3]
63:2 Exáudi, Deus, oratiónem meam cum déprecor: * a timóre inimíci éripe ánimam meam.
63:3 Protexísti me a convéntu malignántium: * a multitúdine operántium iniquitátem.
63:4 Quia exacuérunt ut gládium linguas suas: * intendérunt arcum rem amáram, ut sagíttent in occúltis immaculátum.
63:6 Súbito sagittábunt eum, et non timébunt: * firmavérunt sibi sermónem nequam.
63:6 Narravérunt ut abscónderent láqueos: * dixérunt: Quis vidébit eos?
63:7 Scrutáti sunt iniquitátes: * defecérunt scrutántes scrutínio.
63:7 Accédet homo ad cor altum: * et exaltábitur Deus.
63:8 Sagíttæ parvulórum factæ sunt plagæ eórum: * et infirmátæ sunt contra eos linguæ eórum.
63:9 Conturbáti sunt omnes qui vidébant eos: * et tímuit omnis homo.
63:10 Et annuntiavérunt ópera Dei, * et facta ejus intellexérunt.
63:11 Lætábitur justus in Dómino, et sperábit in eo, * et laudabúntur omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. A timóre inimíci éripe, Dómine, ánimam meam.
|
Ant. Od strachu nieprzyjaciela.
Psalm 63 [3]
63:2 Wysłuchaj, Boże, prośbę moję, gdy się modlę: * od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
63:3 Obroniłeś mię od zboru złośników: * od mnóstwa działających nieprawość.
63:4 Bo zaostrzyli jako miecz języki swoje: * naciągnęli łuk, rzecz gorzką, by w skrytościach strzelali na niepokalanego.
63:6 Z prędka nań strzelać będą, a nie będą się bać: * utwierdzili sobie mowę złośliwą.
63:6 Namawiali się, żeby zakryli sidła: * mówili: Któż je obaczy?
63:7 Szukali nieprawości: * ustali szukając szukaniem.
63:7 Przystąpi człowiek do serca głębokiego: * a Bóg wywyższon będzie.
63:8 Strzałki maluczkich stały się rany ich: * i pomdlały przeciwko nim ich języki.
63:9 Strwożyli się wszyscy, którzy je widzieli: * i bał się wszelki człowiek.
63:10 I opowiadali sprawy Boże, * i uczynki jego rozumieli.
63:11 Będzie się weselił sprawiedliwy w Panu, i będzie w nim nadzieję miał: * i będą pochwaleni wszyscy serca prawego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od strachu nieprzyjaciela wybaw duszę moję.
|
Ant. In servis suis.
Canticum Moysis [4]
Deut 32:1-65
32:1 Audíte, cæli, quæ loquor: * áudiat terra verba oris mei.
32:2 Concréscat ut plúvia doctrína mea, * fluat ut ros elóquium meum.
32:3 Quasi imber super herbam, et quasi stillæ super grámina. * Quia nomen Dómini invocábo.
32:4 Date magnificéntiam Deo nostro. * Dei perfécta sunt ópera, et omnes viæ ejus judícia:
32:5 Deus fidélis, et absque ulla iniquitáte, justus et rectus. * Peccavérunt ei, et non fílii ejus in sórdibus:
32:6 Generátio prava atque pervérsa. * Hǽccine reddis Dómino, pópule stulte et insípiens?
32:7 Numquid non ipse est pater tuus, * qui possédit te, et fecit, et creávit te?
32:8 Meménto diérum antiquórum, * cógita generatiónes síngulas:
32:9 Intérroga patrem tuum, et annuntiábit tibi: * majóres tuos, et dicent tibi.
32:10 Quando dividébat Altíssimus gentes: * quando separábat fílios Adam.
32:11 Constítuit términos populórum * juxta númerum filiórum Israël.
32:12 Pars autem Dómini, pópulus ejus: * Jacob funículus hereditátis ejus.
32:13 Invénit eum in terra desérta, * in loco horróris et vastæ solitúdinis:
32:14 Circumdúxit eum, et dócuit: * et custodívit quasi pupíllam óculi sui.
32:15 Sicut áquila próvocans ad volándum pullos suos, * et super eos vólitans,
32:16 Expándit alas suas, et assúmpsit eum, * atque portávit in húmeris suis.
32:17 Dóminus solus dux ejus fuit: * et non erat cum eo deus aliénus.
32:18 Constítuit eum super excélsam terram: * ut coméderet fructus agrórum,
32:19 Ut súgeret mel de petra, * oleúmque de saxo duríssimo.
32:20 Butýrum de arménto, et lac de óvibus * cum ádipe agnórum, et aríetum filiórum Basan:
32:21 Et hircos cum medúlla trítici, * et sánguinem uvæ bíberet meracíssimum.
32:22 Incrassátus est diléctus, et recalcitrávit: * incrassátus, impinguátus, dilatátus,
32:23 Derelíquit Deum, factórem suum, * et recéssit a Deo, salutári suo.
32:24 Provocavérunt eum in diis aliénis, * et in abominatiónibus ad iracúndiam concitavérunt.
32:25 Immolavérunt dæmóniis, et non Deo, * diis, quos ignorábant:
32:26 Novi recentésque venérunt, * quos non coluérunt patres eórum.
32:27 Deum qui te génuit dereliquísti, * et oblítus es Dómini, creatóris tui.
32:28 Vidit Dóminus, et ad iracúndiam concitátus est: * quia provocavérunt eum fílii sui et fíliæ.
32:29 Et ait: Abscóndam fáciem meam ab eis, * et considerábo novíssima eórum:
32:30 Generátio enim pervérsa est, * et infidéles fílii.
32:31 Ipsi me provocavérunt in eo, qui non erat Deus, * et irritavérunt in vanitátibus suis:
32:32 Et ego provocábo eos in eo, qui non est pópulus, * et in gente stulta irritábo illos.
32:33 Ignis succénsus est in furóre meo, * et ardébit usque ad inférni novíssima:
32:34 Devorabítque terram cum gérmine suo, * et móntium fundaménta combúret.
32:35 Congregábo super eos mala, * et sagíttas meas complébo in eis.
32:36 Consuméntur fame, * et devorábunt eos aves morsu amaríssimo:
32:37 Dentes bestiárum immíttam in eos, * cum furóre trahéntium super terram, atque serpéntium.
32:38 Foris vastábit eos gládius, et intus pavor, * júvenem simul ac vírginem, lactántem cum hómine sene.
32:39 Dixi: Ubinam sunt? * cessáre fáciam ex homínibus memóriam eórum.
32:40 Sed propter iram inimicórum dístuli: * ne forte superbírent hostes eórum,
32:41 Et dícerent: Manus nostra excélsa, et non Dóminus, * fecit hæc ómnia.
32:42 Gens absque consílio est, et sine prudéntia. * Utinam sáperent, et intellégerent, ac novíssima providérent.
32:43 Quómodo persequátur unus mille, * et duo fugent decem míllia?
32:44 Nonne ídeo, quia Deus suus véndidit eos, * et Dóminus conclúsit illos?
32:45 Non enim est Deus noster ut dii eórum: * et inimíci nostri sunt júdices.
32:46 De vínea Sodomórum vínea eórum, * et de suburbánis Gomórrhæ:
32:47 Uva eórum uva fellis, * et botri amaríssimi.
32:48 Fel dracónum vinum eórum, * et venénum áspidum insanábile.
32:49 Nonne hæc cóndita sunt apud me, * et signáta in thesáuris meis?
32:50 Mea est últio, et ego retríbuam in témpore, * ut labátur pes eórum:
32:51 Juxta est dies perditiónis, * et adésse festínant témpora.
32:52 Judicábit Dóminus pópulum suum, * et in servis suis miserébitur:
32:53 Vidébit quod infirmáta sit manus, * et clausi quoque defecérunt, residuíque consúmpti sunt.
32:54 Et dicet: Ubi sunt dii eórum, * in quibus habébant fidúciam?
32:55 De quorum víctimis comedébant ádipes, * et bibébant vinum libáminum:
32:56 Surgant, et opituléntur vobis, * et in necessitáte vos prótegant.
32:57 Vidéte quod ego sim solus, * et non sit álius Deus præter me:
32:58 Ego occídam, et ego vívere fáciam: percútiam, et ego sanábo, * et non est qui de manu mea possit erúere.
32:59 Levábo ad cælum manum meam, et dicam: * Vivo ego in ætérnum.
32:60 Si acúero ut fulgur gládium meum, * et arripúerit judícium manus mea:
32:61 Reddam ultiónem hóstibus meis, * et his qui odérunt me retríbuam.
32:62 Inebriábo sagíttas meas sánguine, * et gládius meus devorábit carnes,
32:63 De cruóre occisórum, * et de captivitáte, nudáti inimicórum cápitis.
32:64 Laudáte, gentes, pópulum ejus, * quia sánguinem servórum suórum ulciscétur:
32:65 Et vindíctam retríbuet in hostes eórum, * et propítius erit terræ pópuli sui.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In servis suis miserébitur Dóminus et propítius erit terræ pópuli sui.
|
Ant. Nad sługami swymi.
Kantyk Mojżesza [4]
Pwt 32:1-65
32:1 Słuchajcie niebiosa, co mówię: * niech słucha ziemia słów ust moich.
32:2 Niechaj się zrośnie jako deszcz nauka moja, * niechaj płynie jako rosa wymowa moja.
32:3 Jako deszcz na ziele, a jako krople na trawę. * Bo będę wzywał imienia Pańskiego.
32:4 Dajcie wielmożność Bogu naszemu. * Boże sprawy są doskonałe, a wszystkie drogi jego sądy:
32:5 Bóg wierny a bez wszelkiéj nieprawości, sprawiedliwy i prawy. * Zgrzeszyli mu, a nie synowie jego, w smrodach:
32:6 Naród zły i przewrotny. * Izali to oddawasz Panu, ludu głupi a szalony?
32:7 Azaż nie on jest ojcem twoim, * który cię posiadł i uczynił, i stworzył cię?
32:8 Wspomnij na dawne dni, * rozmyślaj każdy rodzaj:
32:9 Spytaj ojca twego, i oznajmi tobie: * starszych twoich, i powiedząć.
32:10 Gdy dzielił Najwyższy narody: * gdy oddzielał syny Adamowe.
32:11 Założył granice narodów * według liczby synów Izraelskich.
32:12 A część Pańska lud jego: * Jakób sznur dziedzictwa jego.
32:13 Nalazł go w ziemi pustéj, * na miejscu strachu i głębokiéj pustyni:
32:14 Obwiódł go i uczył: * i strzegł jako źrenice oka swego.
32:15 Jako orzeł wywabiający ku lataniu orlęta swe, * i nad niemi latający,
32:16 Rozszerzył skrzydła swoje, i wziął go, * i nosił na ramionach swoich.
32:17 Pan sam wodzem jego był: * a nie był z nim bóg obcy.
32:18 Postawił go na wysokiéj ziemi: * aby jadł owoce polne.
32:19 Żeby ssał miód z opoki, * a oliwę z najtwardszéj skały.
32:20 Masło z krów, a mleko z owiec * z tłustością jagniąt, i baranów, synów Bazan:
32:21 I kozły z najlepszą pszenicą, * i krew jagody pił jako najszczerszą.
32:22 Roztył miły, i odwierzgnął: * roztywszy, ztłuściawszy, napęczniawszy,
32:23 Opuścił Boga, Stworzyciela swego, * i odstąpił od Boga, Zbawiciela swego.
32:24 Rozdrażnili go w bogach cudzych, * i w obrzydłościach ku gniewu wzruszyli.
32:25 Ofiarowali czartom a nie Bogu, * bogom, których nie znali:
32:26 Nowotni i świeży przyszli, * których nie chwalili ojcowie ich.
32:27 Boga, który cię urodził, opuściłeś, * i zapomniałeś Pana, Stworzyciela twego.
32:28 Ujrzał Pan, i do gniewu wzruszony jest: * iż go rozdrażnili synowie jego i córki.
32:29 I rzekł: Skryję oblicze moje od nich, * a będę się przypatrował końcowi ich:
32:30 Naród bowiem przewrotny jest, * i niewierni synowie.
32:31 Oni mię rozdraźnili w tym, który nie był Bogiem, * i rozgniewali w próżnościach swoich:
32:32 A ja draźnić je będę w tym, który nie jest ludem, * i w głupim narodzie gniewać ich będę.
32:33 Ogień zapalił się w zapalczywości mojéj, * i będzie gorzał aż do spodku piekła:
32:34 I pożre ziemię z jéj urodzajem, * i grunty gór wypali.
32:35 Zgromadzę na nie złe, * i strzały moje wystrzelam w nie.
32:36 Wyzdychają głodem, * i pożrą je ptacy kiwaniem bardzo przykrem:
32:37 Zęby bestyi zapuszczę w nie, * z jadem wlekących się po ziemi, i płazających.
32:38 Z nadworza pustoszyć je będzie miecz, a wewnątrz strach, * młodzieńca, wespół i pannę, ssącego z człowiekiem starym.
32:39 Rzekłem: Kędyż są? * uczynię, że ustanie z ludzi pamiątka ich.
32:40 Ale dla gniewu nieprzyjaciół odłożyłem: * by snadż nie pysznili się nieprzyjaciele ich,
32:41 I nie rzekli: Ręka nasza wysoka, a nie Pan, * sprawiła to wszystko.
32:42 Naród bez rady jest i bez roztropności. * Daj Boże, aby mądrzy byli i rozumieli, i ostateczne rzeczy upatrowali.
32:43 Jako jeden ugania tysiąc, * a dwaj w tył obracają dziesięć tysięcy?
32:44 Izali nie przeto, iż Bóg ich zaprzedał je, * a Pan zawarł je?
32:45 Nie jest bowiem Bóg nasz jako bogowie ich: * i nieprzyjaciele nasi są sędziowie.
32:46 Z winnice Sodomskiéj winnica ich, * i z przedmieścia Gomorrhy:
32:47 Winna jagoda ich, jagoda żółci, * a grona bardzo gorzkie.
32:48 Żółć smoków wino ich, * a jad żmijowy nieuleczony.
32:49 Izali te rzeczy nie są skryte u mnie, * i zapieczętowane w skarbiech moich?
32:50 Mojać jest pomsta, a ja oddam na czas, * aby się powinęła noga ich:
32:51 Blisko jest dzień zginienia, * i czasy się ku przybyciu kwapią.
32:52 Będzie sądził Pan lud swój, * a nad sługami swymi zmiłuje się:
32:53 Ujrzy, iż zemdlała ręka, * i zamknięni téż ustali, a którzy zostali, zniszczeli.
32:54 I rzecze: Gdzież są bogowie ich, * w których nadzieję mieli?
32:55 Z których ofiar jadali tłustość, * a pili wino mokrych ofiar:
32:56 Niechaj wstaną a ratują was, * a niech was w potrzebie obronią.
32:57 Obaczcież, żem ja jest sam, * a niemasz inszego Boga oprócz mnie:
32:58 Ja zabiję i ja ożywię: zranię, i ja zleczę, * a niemasz, ktoby z ręki mojéj mógł wyrwać.
32:59 Podniosę ku niebu rękę moję, i rzekę: * Żywię ja na wieki.
32:60 Jeźli zaostrzę jako błyskawicę miecz mój, * i pochwyci sąd ręka moja:
32:61 Oddam pomstę nieprzyjaciołom moim, * i tym, którzy mię nienawidzieli, odwetuję.
32:62 Upoję strzały moje krwią ich, * a miecz mój pożre mięso,
32:63 Ze krwie pobitych, * i z poimania, odkrytéj nieprzyjacielskiéj głowy.
32:64 Chwalcie narodowie lud jego, * bo się krwie sług swoich mścić będzie:
32:65 I pomstę odda nad nieprzyjacioły ich, * a będzie miłościw ziemi ludu swego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nad sługami swymi zmiłuje się, Pan, a będzie miłościw ziemi ludu swego.
|
Ant. Laudáte. ‡
Psalmus 150 [5]
150:1 Laudáte ‡ Dóminum in sanctis ejus: * laudáte eum in firmaménto virtútis ejus.
150:2 Laudáte eum in virtútibus ejus: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis ejus.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis jubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Laudáte Dóminum secúndum multitúdinem magnitúdinis ejus.
|
Ant. Chwalcie. ‡
Psalm 150 [5]
150:1 Chwalcie ‡ Pana w świętych jego: * chwalcie go na utwierdzeniu mocy jego.
150:2 Chwalcie go w możnościach jego: * chwalcie go według mnóstwa wielkości jego.
150:3 Chwalcie go głosem trąby: * chwalcie go na arfie i na cytrze.
150:4 Chwalcie go na bębnie i na piszczałce: * chwalcie go na strónach i na organiech.
150:5 Chwalcie go na cymbalech głośnych: chwalcie go na cymbalech krzykliwych: * wszelki duch niechaj Pana chwali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chwalcie Pana, według mnóstwa wielkości jego.
|
Capitulum Hymnus Versus {ex Psalterio secundum diem}
Isa 58:1
Clama, ne cesses, quasi tuba exálta vocem tuam, et annúntia pópulo meo scélera eórum, et dómui Jacob peccáta eórum.
℟. Deo grátias.
Hymnus
O sol salútis, íntimis,
Jesu, refúlge méntibus,
Dum, nocte pulsa, grátior
Orbi dies renáscitur.
Dans tempus acceptábile,
Da lacrimárum rívulis
Laváre cordis víctimam,
Quam læta adúrat cáritas.
Quo fonte manávit nefas,
Fluent perénnes lácrimæ,
Si virga pœniténtiæ
Cordis rigórem cónterat.
Dies venit, dies tua,
In qua reflórent ómnia:
Lætémur et nos in viam
Tua redúcti déxtera.
Te prona mundi máchina,
Clemens, adóret, Trínitas,
Et nos novi per grátiam
Novum canámus cánticum.
Amen.
℣. Ángelis suis Deus mandávit de te.
℟. Ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
|
Kapitulum Hymn Wers {z Psałterza według dnia}
Iz 58:1
Wołaj, nie przestawaj, jako trąba wynoś głos swój: a opowiadaj ludowi memu złości ich, a domowi Jakóbowemu grzechy ich.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
O słońce zbawienia,
Jezu, zajaśnij we wnętrzu dusz,
Gdy po oddaleni nocy
Odradza się światu dzień przyjemniejszy.
Dając czas przyjemny,
Daj strugom łez
Zmyć ofiarę serca,
Którą wznieca radosna miłość.
Ze źródła, z którego wypływa bezbożność,
Niechaj płyną ciągle łzy,
Gdy rózga pokuty
Skruszy zatwardziałość serca.
Dzień nadchodzi, dzień twój,
W którym wszystko rozkwita na nowo:
Radujmy się i my,
Na drogę sprowadzeni prawicą twoją.
Tobie, Trójco miłościwa,
Niechaj stworzenie świata kornie oddaje cześć,
A my, odnowieni przez łaskę,
Nową śpiewajmy pieśń.
Amen.
℣. Aniołom swoim rozkazał o tobie.
℟. Aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
|
Canticum: Benedictus {Antiphona ex Proprio de Tempore}
Ant. Assúmpsit Jesus.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum ejus:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Jusjurándum, quod jurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et justítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias ejus:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi ejus: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Assúmpsit Jesus discípulos suos, et ascéndit in montem, et transfigurátus est ante eos.
|
Kantyk: Benedictus {Antyfona z Temporału}
Ant. Wziął Jezus.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wziął Jezus uczniów swoich, i wstąpił na górę i przemienił się przed nimi.
|
Preces Feriales {habentur}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei.
℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi.
℣. Convértere, Dómine, úsquequo?
℟. Et deprecábilis esto super servos tuos.
℣. Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos.
℟. Quemádmodum sperávimus in te.
℣. Sacerdótes tui induántur justítiam.
℟. Et sancti tui exsúltent.
℣. Orémus pro beatíssimo Papa nostro N.
℟. Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus.
℣. Orémus et pro Antístite nostro N.
℟. Stet et pascat in fortitúdine tua, Dómine, in sublimitáte nóminis tui.
Romæ præcedens Versus cum suo Responsorio omittitur; alibi vero ad litteram N. ab omnibus nomen diœcesani Episcopi exprimatur, Vacante Apostolica vel Episcopali Sede, alteruter vel uterque respectivus Versus cum suo Responsorio præteritur.
℣. Dómine, salvum fac regem.
℟. Et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ.
℟. Et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Fiat pax in virtúte tua.
℟. Et abundántia in túrribus tuis.
℣. Orémus pro benefactóribus nostris.
℟. Retribúere dignáre, Dómine, ómnibus, nobis bona faciéntibus propter nomen tuum, vitam ætérnam. Amen.
℣. Orémus pro fidélibus defúnctis.
℟. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine, et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Pro frátribus nostris abséntibus.
℟. Salvos fac servos tuos, Deus meus, sperántes in te.
℣. Pro afflíctis et captívis.
℟. Líbera eos, Deus Israël, ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Mitte eis, Dómine, auxílium de sancto.
℟. Et de Sion tuére eos.
℣. Dómine, Deus virtútum, convérte nos.
℟. Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Exsúrge, Christe, ádjuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
|
Prośby ferialne {zawarte}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną.
℟. Uzrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
℣. Kiedyż, o Panie, zwrócisz się do nas?
℟. I dasz się przebłagać sługom swoim.
℣. Niech miłosierdzie twoje trwa nad nami, Panie.
℟. Bo w Tobie pokładamy nadzieję.
℣. Niech kapłani Twoi przyobleką sprawiedliwość.
℟. A święci Twoi się uradują.
℣. Módlmy się za najświętszego Papieża naszego N.
℟. Niech Pan go zachowa, i ożywia go, i niech czyni go błogosławionym na ziemi, i niech nie odda go w ręce nieprzyjaciół jego.
℣. Módlmy się też za Biskupa naszego N.
℟. Niech stoi stanowczo i strzeże stada siłą Twoją, Panie, we wspaniałości Twojego imienia.
W Rzymie opuszcza się powyższy werset z jego odpowiedzią; w innych miejscach za literę N. podstawia się imię biskupa diecezjalnego, a w przypadku nieobsadzonej Stolicy Apostolskiej lub biskupiej, opuszcza się odpowiedni werset z jego odpowiedzią.
℣. Panie, zbaw króla.
℟. I wysłuchaj nas w dniu, w którym Cię wzywamy.
℣. Zbaw lud Twój, Panie, i błogosław dziedzictwo Twoje.
℟. I króluj mu, i rządź je, i wywyższaj je aż na wieki.
℣. Pamiętaj o Zgromadzeniu Twoim.
℟. Które od początku do Ciebie należy.
℣. Czyń pokój w murach Twoich.
℟. I dostatek w basztach Twoich.
℣. Módlmy się za dobroczyńców naszych.
℟. Panie, racz dla imienia Twego obdarzyć wszystkich, którzy nam dobrze czynili, życiem wiecznym. Amen.
℣. Módlmy się za wiernych zmarłych.
℟. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju
℟. Amen.
℣. Za braci naszych nieobecnych.
℟. Zbaw sługi Twoje, Boże mój, które w Tobie pokładają nadzieję.
℣. Za udręczonych i uwięzionych.
℟. Wyzwól ich, Boże Izraela, od wszystkich ich utrapień.
℣. Ześlij im, Panie, pomoc ze świątyni Twojej.
℟. I opiekuj się nimi z Syjonu.
℣. Panie, Boże zastępów, nawróć nas.
℟. I okaż nam oblicze swoje, a będziemy zbawieni.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Pópulum tuum, quǽsumus, Dómine, propítius réspice: atque ab eo flagélla tuæ iracúndiæ cleménter avérte.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Wejrzyj, Panie, łaskawie na lud Twój i odwróć odeń miłościwie Oblicze Twej zapalczywości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|